 |
| Badwater |
Το τελευταίο διάστημα όλο και περισσότεροι συναθλητές, ερασιτέχνες δρομείς κυρίως, αλλά και αθλητές με επιδόσεις, συμμετέχουν ή σκέφτονται να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους σε κάποιον υπερμαραθώνιο αγώνα. Φυσικά δε πρόκειται για καινούριους αγώνες δρόμου ή βουνού, αφού οι υπερμαραθώνιοι υπήρχαν, αλλά τελευταία παρατηρείται μια αύξηση τόσο σε συμμετοχές και τερματισμούς όσο και σε διοργανώσεις.
Αρχικά, θα πρέπει να εξηγήσουμε ότι με τον όρο υπερμαραθώνιος, νοείται κάθε αγώνας, δρόμου ή βουνού, του οποίου η χιλιομετρική απόσταση ξεπερνά τα 42 χιλιόμετρα και 195 μέτρα. Δηλαδή ο αθλητής καλείται να διανύσει μια διαδρομή μεγαλύτερη από αυτή της καθιερωμένης παγκοσμίως διαδρομή του μαραθωνίου αγωνίσματος. Πρόκειται για αγώνες με διαφορετικές αποστάσεις, όπως 50 χιλιομέτρων, 100 χιλιομέτρων, μέχρι αγώνες οι οποίοι δεν είναι δυνατό να ολοκληρωθούν σε μια ημέρα. Ο κόσμος των υπεραποστάσεων καλύπτει ένα ευρύ φάσμα αγώνων, αφού υπάρχουν οι αγώνες 50 και 100 χιλιομέτρων σε άσφαλτο, οι αγώνες 100 και 160 χιλιομέτρων στο βουνό, τα σχεδόν 250 χιλιόμετρα του Σπαράθλου, όπου οι αθλητές καλούνται να καλύψουν τη διαδρομή Αθήνα Σπάρτη.
Ο συγκεκριμένος τύπος αγώνων το τελευταίο διάστημα γνωρίζει όλο και περισσότερους φανατικούς υποστηρικτές, καθώς όπως αναφέραμε ήδη, είναι πολλοί πλέον οι δρομείς που συμμετέχουν σε τέτοιους αγώνες. Μάλιστα, αν κανείς ανατρέξει 5 χρόνια πριν στο σχετικό καλεντάρι, μπορεί να διαπιστώσει την έκρηξη σε διοργανώσεις υπερμαραθωνίων αγώνων τόσο σε βουνό όσο και σε άσφαλτο. Πόσο δε μάλλον αν ανατρέξει στο καλεντάρι για 10 χρόνια πίσω. Βέβαια, αν για να τερματίσει κανείς σε ένα μαραθώνιο χρειάζεται υπομονή και συστηματική προπόνηση και προσεκτική διατροφή, τότε για να καταφέρει κανείς να τερματίσει σε έναν αγώνα υπεραπόστασης είναι πολλά περισσότερα αυτά που χρειάζονται να κάνουν οι δρομείς.
Ωστόσο, ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα αποτελέσματα διαφόρων επιστημονικών μελετών οι οποίες έχουν πραγματοποιηθεί τα τελευταία χρόνια. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα μιας μελέτης Ιταλών επιστημόνων, οι οποίοι έκαναν μετρήσεις σε 18 αθλητές αμέσως μετά τον τερματισμό τους σε αγώνα υπεραπόστασης, όπου παρατηρήθηκε μια σημαντική μεταβολή στα επίπεδα της αιμοσφαιρίνης, του αιματοκρίτη, των ερυθρών αιμοσφαιρίων και της συγκέντρωσης καλίου.
Η αλήθεια είναι ότι παρά τον όποιο σκεπτικισμό, είναι πάρα πολλοί οι δρομείς οι οποίοι ήδη προγραμματίζουν τη συμμετοχή τους σε κάποιον αγώνα υπεραπόστασης για πρώτη φορά, παράλληλα με αυτούς οι οποίοι βίωσαν μια τέτοια εμπειρία και δηλώνουν ένθερμοι υποστηρικτές των συγκεκριμένων αγώνων. Παρόλα αυτά όμως θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ότι οι συγκεκριμένοι αγώνες απαιτούν κατάλληλη προετοιμασία και συχνές ιατρικές εξετάσεις.
Καλή συνέχεια.
Γούλας Απόστολος