Πριν λίγες μέρες συναντηθήκαμε και μιλήσαμε με έναν από τους θρύλους της χώρας μας στο αγώνισμα του μαραθωνίου, τον Κυριάκο Λαζαρίδη. Οι περισσότεροι από όσους ασχολούνται με τον μαραθώνιο τον γνωρίζουν πολύ καλά, όπως γνωρίζουν και το πάθος που έχει για το μαραθώνιο και τον αθλητισμό γενικότερα. Αυτό φάνηκε και από τη συζήτηση που είχαμε. Τον βρήκαμε χαλαρό να απολαμβάνει τον καφέ του στο στέκι του, γνωστό καφέ της Αθήνας, αλλά γεμάτο ενέργεια όταν μιλούσε για το τρέξιμο. Για τον Κυριάκο μπορεί κανείς να γράψει πολλά, για τις επιδόσεις του, τα χρόνια της Αγγλίας, τον επεισοδιακό αγώνα στο BARNSLEY, όπου συνοδεύτηκε από πανελλήνιο ρεκόρ. Θα τον αφήσουμε όμως να μας τα πει ο ίδιος.
Τα τελευταία χρόνια υπάρχει άνοδος του μαζικού αθλητισμού στην Ελλάδα. Ποια είναι η γνώμη σου;
Ναι όντως τα τελευταία χρόνια η άνοδος του δρομικού κινήματος εκτοξεύτηκε πάρα πολύ με αποτέλεσμα να είμαστε σαν χώρα 3η η 4η παγκοσμίως. Σε αυτό έπαιξαν ρόλο πολλοί παράγοντες όπως η διοργάνωση των Ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας. Επίσης το διαδίκτυο είναι ένας άλλος παράγοντας όπου αναφέρονται αρκετά θετικές πληροφορίες για δρομείς, οι αγώνες που διοργανώνονται σε όλη την επικράτεια από συλλόγους της ΕΟΛΣΜΑΥ και του ΣΕΓΑΣ, τα μετάλλια που δίνονται πλέον σε όσους τερματίσουν — σκέψου ότι την δεκαετία 1980-1990 μετάλλια έπαιρναν μόνο οι πρώτοι νικητές και αργότερα καθιερώθηκαν και οι ηλικιακές κατηγορίες — τα διάφορα αναμνηστικά για δρομείς επίσης συνετέλεσαν στην ανάπτυξη του δρομικού κινήματος, ενώ η μεγάλη άνοδος του Μαραθωνίου της Αθήνας με τους παράλληλους αγώνες είναι επίσης ένας παράγοντας για την ανάπτυξη του δρομικού κινήματος. Στην εποχή την δική μου δεκαετία 1970-1980 έτρεχαν στην κλασική 200-300 αθλητές και φέτος θα τρέξουν συνολικά 43000 δρομείς.
Δυστυχώς στην Ελλάδα ο Έλληνας με το που έχει πρόβλημα υγείας — και γενικά έχει θέματα παχυσαρκίας, κακής διατροφής — βγαίνει στα στάδια, στους δρόμους, στα βουνά κλπ για άσκηση, για να χάσει κιλά και να βελτιώσει τη φυσική του κατάσταση και την υγεία του. Νομίζω όλοι οι παραπάνω παράγοντες είναι σημαντικοί για την άνοδο του αθλητισμού στη χώρα μας.
Κυριάκο, τι θα έλεγες σε κάποιον ο οποίος θέλει να λάβει μέρος σε κάποιο μαραθώνιο;
Κατά την άποψη μου ο μαραθώνιος είναι το δυσκολότερο ατομικό αγώνισμα. Το να τρέξεις 42 χιλιόμετρα δεν είναι εύκολο, καταρχήν χρειάζεται να επισκεφτείς απαραιτήτως γιατρό για μια γενική εξέταση από εκεί και πέρα χρειάζεται μια μακρόχρονη προετοιμασία αρκετών εβδομάδων και ακόμη για μήνες χρειάζεται καλή διαστροφή. Επίσης χρειάζονται και τα σωστά υποδήματα και ρουχισμός, ενώ θα πρέπει ο αυτός που θέλει να τρέξει μαραθώνιο να έχει κάποιον προπονητή ο οποίος θα είναι γνώστης του αθλήματος. Στην Ελλάδα δυστυχώς πάρα πολλοί αθλούμενοι συμβουλεύονται το διαδίκτυο για θέματα προπονητικής και υγείας, το οποίο είναι καλό, αλλά μέχρι ένα σημείο. Δε μπορεί το ίντερνετ να αντικαταστήσει τον προπονητή και το γιατρό. Αυτό που έχω να πω είναι ότι γενικά ο μαραθώνιος θέλει εξοικείωση και προπόνηση, διότι είναι πολλά τα χιλιόμετρα του αγώνα. Σκέψου από τη μια οι κακές καιρικές συνθήκες, από την άλλη η κακή προετοιμασία, μπορεί μέχρι τα 35-37 χιλιόμετρα να πετάς και ξαφνικά καταρρέεις. Για αυτό θέλει σωστή διαχείριση των δυνάμεων σου και όχι βιασύνες. Ακόμη θέλει και σωστή διαχείριση με τα νερά και τα ισοτονικά ποτά γιατί και αυτά μπορεί να σου κάνουν ζημιά κατά τη διάρκεια του αγώνα.
Εσύ σαν αθλητής διακρίθηκες και έτρεξες σε κορυφαίο επίπεδο σε πολλούς αγώνες σε Ελλάδα και εξωτερικό. Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας μια μοναδική στιγμή αυτής της μεγάλης καριέρας;
Υπάρχουν 2-3 περιπτώσεις που δεν θα ξεχάσω ποτέ: το Δεκέμβριο του 1977 στην Αγγλία στο μαραθώνιο του BARNSLEY όπου και έκανα το πανελλήνιο ρεκόρ με 2.20.15. Μετά τα 35 χιλ κυνηγούσα τον ολυμπιονίκη Jeff Norman ο οποίος ήταν 100 μέτρα μπροστά μου και στο 41 χιλ με έπιασε κράμπα με αποτέλεσμα να έρθω 2ος. Σε αυτό τον αγώνα έτρεξα χωρίς να πιω υγρά σε όλη την διαδρομή. Το ίδιο μου συνέβη και στο μαραθώνιο στις Βερμούδες όπου έτρεχα μαζί με τον βρετανό ολυμπιονίκη και θρύλο του μαραθωνίου Ron Hill. Πάλι κράμπες και πάλι 2η θέση. Σε αυτό τον αγώνα οδηγούσα όλη την κούρσα μέχρι τα τελευταία μέτρα. Ενώ η αποθέωση ήταν στην Βοστώνη το 1979 όταν πέρασα το 40ο χιλιόμετρο σε χρόνο 2.06 και ένας τούρκος φίλαθλος βλέποντας την ελληνική σημαία στο μπλουζάκι μου, μου έριξε μια χιονόμπαλα στο στομάχι με αποτέλεσμα να μειώσω τον ρυθμό μου και αντί να κάνω 2.13 έκανα 2.18.
Τι συμβουλή θα έδινες σε κάποιον που ασχολείται με τις αποστάσεις?
Δύσκολη αυτή η ερώτηση. Κατ αρχήν όπως σου είπα και πριν θέλει πειθαρχία, να μην εκνευρίζεται εύκολα ο αθλητής, να μην βιάζεται στα αποτελέσματα του. Έχω να του πω ότι με σωστή προπόνηση θα έρθουν με τον χρόνο τα επιθυμητά αποτελέσματα. Θέλει να κάνει σωστή διατροφή, να κάνει σωστή επιλογή προπονητή ή να παίρνει σωστές συμβουλές και να μην αντιγράφει προγράμματα από το διαδίκτυο. Το βασικότερο όμως είναι να μην βαριέται αυτό που κάνει. Να του αρέσει.
Και να σου πω και κάτι τελευταίο. Το ότι δεν έχουμε υψηλό αθλητισμό στις μεγάλες αποστάσεις είναι διότι ακόμη και οι πρωταθλητές κάτι δεν κάνουν σωστά. Δεν μπορεί εν έτη 2015, με όλα αυτά τα μέσα στη διάθεση του αθλητή, παπούτσια, ηλεκτρολύτες, τζελ κτλ οι χρόνοι στα 5, 10 χλμ και μαραθώνιο να έχουν μείνει πολύ πίσω σε σχέση με την εποχή μου όπου τρέχαμε χωρίς όλα αυτά. Δεν μπορώ να διανοηθώ να μην μπορούν να τρέξουνε 5 χιλ κάτω από 14 λεπτά, δεκάρι κάτω από 30 λεπτά τουλάχιστον και μαραθώνιο κάτω από 2.17 τι να πω απογοήτευση και είναι κρίμα.
Σε ευχαριστούμε Κερκ.
Εγώ σας ευχαριστώ. Να πω ακόμη ένα μπράβο για την προσπάθεια που κάνετε στη Λάρισα. Έτρεξα τον Ιπποκράτειο αγώνα δρόμου πέρυσι και έχω να πω ότι ήταν πραγματικά μια γιορτή για την πόλη σας.
Συνέντευξη του Κυριάκου Λαζαρίδη στον Απόστολο Γούλα για το Σύλλογο Μαραθωνοδρόμων Νομού Λάρισας
 |
| Ο Κυριάκος Λαζαρίδης μίλησε στην αθλητική ημερίδα που διοργάνωσε ο Σύλλογος Μαραθωνοδρόμων Ν. Λάρισας στα πλαίσια του 5ου Ιπποκράτειου αγώνα δρόμου. |
Ο Κυριάκος Λαζαρίδης, μέλος της Εθνικής Ομάδας Στίβου από 1977 έως 1985 με 100 συμμετοχές συμμετείχε σε Βαλκανικούς, Πανευρωπαϊκούς Αγώνες και Παγκόσμια Πρωταθλήματα έχοντας τρέξει πάνω από 50 Μαραθώνιους στο εξωτερικό.
Το 1983 και το 1984 ήρθε πρώτος στο Διεθνή Μαραθώνιο της Νυρεμβέργης με ρεκόρ διαδρομής και τις δύο χρονιές. Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Φλώριδα των ΗΠΑ είχε καταλάβει την 7η θέση.
Τερματίζοντας 2ος στον Μαραθώνιο του Μπάρσλεϋ στην Αγγλία το 1977, έκανε Πανελλήνιο Ρεκόρ με 2.20.15 που διατήρησε μέχρι το 1982 όταν το κατέρριψε ο Μιχάλης Κούσης με 2.14.36.
Το 1988 ο Κυριάκος Λαζαρίδης μαζί με 4 ακόμη Ειρηνοδρόμους έτρεξε για την Ειρήνη την απόσταση Αθήνα - Μόσχα 3.000 χλμ. κατά τη συνάντηση εκεί των Προέδρων των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρίγκαν και της Σοβιετικής Ένωσης Μιχαήλ Γκορμπατσόφ.